Έχουν γραφτεί πολλά για τη θεραπευτική σχέση αλλά και για το τι επιτρέπει η δεοντολογία ως προς το ζήτημα των προσωπικών σχέσεων. Έχει υποστηριχθεί η άποψη πως στη σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου υπάρχουν κάποια ευρέως αποδεκτά όρια επιτρεπόμενων ενεργειών και πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ διάβασης (crossing) και παραβίασης (violation) των ορίων αυτών. Ενίοτε η διάβαση των ορίων μπορεί να είναι αποδεκτή ή και χρήσιμη για τον θεραπευόμενο  π.χ. αποκαλύψεις του θεραπευτή για τον εαυτό του, τη ζωή του ή τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, αστεία, φυσική επαφή, προσφορά και αποδοχή δώρων μικρής αξίας. Το κείμενο μιλάει για το πως το δώρο του θεραπευόμενου πήγε τη θεραπεία παρακάτω, πόσο βοήθησε τη σχέση, πως ο θεραπευτής δεν φοβήθηκε, δεν “κρύφτηκε” πίσω απ’τη δεοντολογία και πόσο σημαντικό είναι το χτίσιμο της εμπιστοσύνης με ανθρώπους που έχουν κακοποιηθεί.

http://opinionator.blogs.nytimes.com/2015/09/29/would-i-accept-my-patients-gift/?smid=fb-share&_r=0