Για τη χρονιά που αποστασιοποιηθήκαμε συνειδητά προς όφελος μας

που αντιμετωπίσαμε σημαντικούς και ασήμαντους άλλους με στωϊκότητα και ψύχραιμη παραίτηση που θα ζήλευε και ένας θιβετιανός μοναχός

που μάθαμε να αφήνουμε πίσω άσχημες σκέψεις, συναισθήματα και κάναμε mantra το “τράβα μπρος”

που επιτέλους βαρεθήκαμε να αναλύουμε

που επιβεβαιωθήκαμε για άλλη μια φορά πως τα χρόνια στο ντιβάνι ήταν και θα είναι η επένδυση με τη μεγαλύτερη απόδοση

που χάσαμε παιδικούς φίλους

που ανακαλύψαμε τη σωματική μας δύναμη και κυρίως εκείνους που μας βοήθησαν να τη βρούμε

που ασπαστήκαμε το cliche ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα ερωτευτείς

που τη μόνη υπόσχεση που θα δώσουμε για τη νέα χρονιά είναι να μιλάμε περισσότερο για εμάς

Καλή χρονιά 🙂