“Γιατί τώρα;” είναι απ’ τις πρώτες ερωτήσεις που κάνω σε κάποιον που μου λέει πως θέλει να κάνει μια ριζική αλλαγή στη δουλειά του. Οι κρίσεις που αντιμετωπίζουμε στη σταδιοδρομία μας τείνουν να μας συναντούν σε συγκεκριμένες περιόδους που πολλές φορές δυσκολευόμαστε και οι ίδιοι να καταλάβουμε και να εντοπίσουμε τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να πάρουμε μια διαφορετική πορεία. Όσο σημαντικό είναι να ακούμε τον εαυτό μας, να καλύπτουμε τις ανάγκες και να κυνηγάμε τα όνειρά μας, άλλο τόσο σημαντικό είναι να στεκόμαστε λίγο και να αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο νιώθουμε δυσαρέσκεια τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία.

Πολύ συχνά στην προσπάθειά μας να προστατευτούμε από αγχωτικές αλήθειες που θα μας φέρουν σ’επαφή με τον πόνο ή την απογοήτευση, ασυνείδητα κρυβόμαστε από τις αληθινές αιτίες της ψυχικής δυσφορίας που αισθανόμαστε. Για παράδειγμα, ίσως να είναι πιο εύκολο να πούμε πως δεν αντέχουμε άλλο τη δουλειά μας απ’το να παραδεχτούμε πόσο απογοητευτήκαμε και στεναχωρηθήκαμε απ’τη στάση κάποιου συναδέλφου που εκτιμούσαμε και πιστεύαμε πως είχαμε μια πιο κοντινή σχέση. Η ισχυρή μας επιθυμία να βρούμε μια νέα επαγγελματική ταυτότητα θα μπορούσε να συνδέεται με τη μη ικανοποιητική προσωπική ζωή ή φυσικά να είμαστε εξουθενωμένοι και όταν συμβαίνει αυτό η κρίση μας και οι αποφάσεις που παίρνουμε πολύ πιθανό να μην ήταν οι ίδιες εάν δεν νοσούσαμε από υπερκόπωση.

Ερωτήσεις όπως “τι άλλαξε απ’την τελευταία φορά που ήμουν ευχαριστημένος απ’τη δουλειά μου; γιατί ειδικά τώρα;” θα μας οδηγήσουν στο πραγματικό θέμα -που ίσως υπάρχει- έτσι ώστε η απόφαση που θα πάρουμε να είναι η καλύτερη για εμάς.