“Έχω αρχίσει και ζηλεύω τη σύντροφό μου. πριν λίγες μέρες είχε αφήσει ανοιχτό το λάπτοπ της και είδα κατά λάθος κάτι μηνύματα με τον πρώην της (δεν έψαξα, εκείνη την ώρα είχε πεταχτεί κάπου έξω).  Δεν της είπα τίποτα αλλά μετά από αυτό έχω μπει στο τρυπάκι και παρατηρώ συνέχεια τη διαδικτυακή της συμπεριφορά και κάποια πράγματα με ενοχλούν. Έκανα μια συζήτηση η οποία κατέληξε σε τσακωμό. μου είπε πως θέλω να την ελέγχω, πως είμαι νευρωσικός και πως αυτά τα κάνουν όσοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Εγώ αυτό που θέλω είναι αυτό που προσφέρω. Σταθερότητα, εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια. Για να πω την αλήθεια για μένα η ζήλια είναι ένδειξη ενδιαφέροντος. Θέλω να  να σταματήσει αυτό που κάνει αλλά όχι επειδή το λέω εγώ”

Δεν έχω να πω κάτι καινούργιο για τη ζήλια και είμαι σίγουρη πως τα περισσότερα τα ξέρεις. Όπως για παράδειγμα πως είναι σημαντικό να την απενοχοποιήσουμε και να τη δούμε απλά ως ένα συναίσθημα. Γενικά, βοηθάει να αποδεχόμαστε όλα μας τα συναισθήματα –ακόμα κ εκείνα που μας ενοχλούν – να τους δίνουμε χώρο και όχι να προσπαθούμε να τα «ξεφορτωθούμε». Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως στραβό με τα συναισθήματά μας, όταν αυτά εκφράζονται με έναν υγιή και λειτουργικό τρόπο.

Ξέρεις, η αβεβαιότητα είναι ένας περιορισμός κάθε σχέσης και καλό θα ήταν να το αποδεχθούμε όλοι μας, όχι μόνο εσύ. Το να προσπαθούμε να ελέγξουμε τον άλλον έχει κούραση και είναι μάταιο. Γι’αυτό είναι πολύ χρήσιμο να εξετάζουμε τα πιστεύω και τις προσδοκίες για τις σχέσεις μας γενικότερα. Κάποιες φορές, η ζήλια μπορεί να πυροδοτείται ακριβώς απ’αυτά τα πιστεύω. Πεποιθήσεις τύπου «ο/η σύντροφός μου δεν πρέπει να έλκεται από άλλους» ή «τι δουλειά έχει να μιλάει με τον/την πρώην του» δεν είναι και τόσο υποστηρικτικές. Φυσικά και έχεις κάθε δικαίωμα να το πιστεύεις όμως αναρωτιέμαι εάν στο τώρα, υπάρχει και κάποιος άλλος τρόπος να νοηματοδοτείς αυτά που σου συμβαίνουν. Να δεις τις επιλογές σου.

Θα ήθελα να σου πω και άλλα δυο πράγματα που είμαι σίγουρη πως θα τα έχεις σκεφτεί και εσύ. Πολλές φορές η ζήλια μπορεί να είναι προβολή. Για παράδειγμα, εάν εγώ είμαι άπιστη, αποδίδω αυτή τη συμπεριφορά στον άλλο γιατί δεν μπορώ να αποδεχτώ πως είμαι άπιστη  και τελικά να πιστεύω ότι είναι ο άλλος άπιστος. Δεν εννοώ πως προβάλεις κάτι στη σύντροφό σου. Όμως είναι κάτι που συμβαίνει γενικά γι’αυτό και το αναφέρω.

Το άλλο που θέλω να σου πω είναι το πόσο σημαντικό είναι να ζητάμε από εκεί που μπορούν να μας δώσουν. Εάν έχω ανάγκη από σταθερότητα, γιατί να τη ζητάω από κάποιον που πιστεύω πως είναι ασταθής;