Με τον φίλο μου έχουμε μια καλή σχέση από την άποψη πως θέλουμε ο ένας τον άλλον, περνάμε αρκετό χρόνο μαζί, ταιριάζουμε σε πολλά. Το πρόβλημα είναι πως όταν ξεκινάω κάποια συζήτηση που αφορά το μέλλον μας, κατεβάζει ρολά. Όχι απλά κατεβάζει ρολά, αλλά φεύγει από τον χώρο, δείχνει πως πιέζεται και αγχώνεται. Με ενοχλεί πολύ αυτό γιατί εκτός του ότι είναι απαράδεκτο δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Θέλω να ξέρω κάποια πράγματα αλλά με την αντίδραση που βλέπω τι συζήτηση να κάνω; δεν θέλω να είμαι αυτή η γυναίκα που πιέζει για κάτι. Την τελευταία φορά κατάφερα και έβαλα κάποιο όριο και έδωσα τελεσίγραφο πως εάν συμπεριφέρεται έτσι θα πρέπει και εγώ να δω τι θα κάνω”. 

Η επικοινωνία και η διαπραγμάτευση είναι ζωτικής σημασίας για οποιαδήποτε υγιή σχέση. Πιο σημαντικό ακόμα και από τα σοβαρά θέματα για τα οποία θέλετε να συζητήσετε είναι το ζήτημα του γιατί και οι δύο δυσκολεύεστε να κάνετε αυτές τις συζητήσεις.

Αυτό που κάνει ο σύντροφός σας -συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία και δεν μπορώ να το γνωρίζω- είναι ένας τρόπος ελέγχου της συνομιλίας. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε διάφορους τρόπους για να τερματίζουμε ή να αποφύγουμε μια συζήτηση: παραμένουμε σιωπηλοί, αλλάζουμε θέμα, αγνοούμε τον σύντροφό μας με το να ασχολούμαστε με το κινητό μας, ή απλά αποχωρούμε από το δωμάτιο.

Αν και η δυσκολία φαίνεται να βρίσκεται σε εκείνον που κατεβάζει ρολά, στον σύντροφό σας στην προκειμένη περίπτωση, θα ήθελα λίγο να σταθώ στον δικό σας ρόλο, με τι τρόπο εσείς διατηρείτε αυτό το μοτίβο. Γιατί η αλήθεια είναι πως μια συζήτηση τελειώνει μόνο αν την αφήσουμε να τελειώσει.  Το θέμα δεν είναι απλά ο τρόπος με τον οποίο ο σύντροφός σας ανταποκρίνεται στη συζήτηση που θέλετε να κάνετε. Το θέμα είναι και το πώς εσείς ανταποκρίνεστε στην άρνησή του να την κάνει.

Εάν σταθείτε λίγο σε εσάς, θα δείτε πως κάνετε κάτι παρόμοιο με εκείνον.  Κατεβάζει ρολά, πιέζεται, αγχώνεται και φεύγει από το δωμάτιο, και για να αποφύγετε αυτή την εξέλιξη, αφήνετε τη συζήτηση στη μέση. Και οι δύο φοβάστε κάτι – εκείνος τη συγκεκριμένη συζήτηση, εσείς, γιατί δεν θέλετε να είστε “αυτή η γυναίκα που πιέζει για κάτι”.  Έτσι, το μοτίβο επαναλαμβάνεται.

Τι θα μπορούσατε να κάνετε σ’αυτή την περίπτωση; Να δοκιμάσετε να δράσετε κάπως διαφορετικά. Ένας τρόπος θα ήταν να οριοθετηθείτε, όπως πολύ σωστά αναφέρατε. Θα ήθελα να ανοίξω μια παρένθεση και να πω πως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο όριο και στο τελεσίγραφο. Το όριο έχει να κάνει με εμάς, το όριο το βάζουμε στον εαυτό μας, όχι στον άλλον. Το τελεσίγραφο είναι ένας τρόπος να ελέγξουμε κάποιον με το να επιμένουμε να αλλάξει. Τα τελεσίγραφα και τις δηλώσεις  δεν τα προτιμάμε γιατί σπάνια έχουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Το όριο όμως είναι ευγενικό, σταθερό (με την προϋπόθεση πως έχει ειπωθεί με τρόπο που δείχνει ενδιαφέρον, συμπεριλαμβάνει και τους δυο και δεν έχει θυμό και χειρισμό) και είναι σαφές το τι δεχόμαστε και τι όχι, και το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε. 

Θα μπορούσατε π.χ. να πείτε “Νοιάζομαι-ενδιαφέρομαι για σένα και στεναχωριέμαι όταν σε βλέπω να αγχώνεσαι και να απομακρύνεσαι όταν θέλω να μιλήσουμε για τη σχέση μας. Θέλω να έχουμε μια στενή, οικεία και μακροχρόνια σχέση που εάν δεν μπορούμε να μιλάμε για βασικά ζητήματα ζωής ή ακόμα πιο δύσκολα πράγματα που θα προκύπτουν, δεν θα μου-μας επιτρέπει να είμαστε κοντά ή να αισθανόμαστε ασφαλείς μεταξύ μας, αν πολλά πράγματα αιωρούνται.  Δεν προκαλώ εγώ το άγχος σου και ούτε μπορώ να το φτιάξω, αυτό είναι κάτι που μπορείς μόνο εσύ να κάνεις. Χρειάζομαι να βρούμε τρόπο να φτιάξουμε την επικοινωνία μας -ακόμα και αν χρειαστεί να ζητήσουμε βοήθεια- προκειμένου να αισθανθούμε σίγουροι ότι μπορούμε να είμαστε καλά μαζί, κάτι που θέλω πολύ”.   

Αυτός είναι ένας τρόπος, είμαι σίγουρη πως εάν σταθείτε λίγο σε εσάς θα μπορέσετε να βρείτε ακόμα καλύτερο. 

Τελειώνοντας ήθελα να σας πω, πως η φροντίδα του εαυτού μας προϋποθέτει μια θεμελιώδη αρχή: να ικανοποιούμε τις ανάγκες και τα θέλω μας. Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να αισθάνεστε άσχημα για τα θέλω σας ή ότι είναι κακό και λάθος και να σας χαρακτηρίζετε ως “η γυναίκα που πιέζει για κάτι”. Η κάλυψη των αναγκών μας είναι δικαίωμα και υποχρέωση προς τον εαυτό μας. Έχουμε κάθε δικαίωμα να θέλουμε μια ζωή όπως την έχουμε φανταστεί και φυσικά να θέλουμε για τον εαυτό μας το καλύτερο.