Μέχρι πρόσφατα μεγάλος αριθμός Ελλήνων ανδρών γαλουχήθηκαν για να γίνουν σκληροί και δυνατοί αποφεύγοντας να έχουν επαφή με όποιο συναίσθημα θα τους θύμιζε πόσο ευάλωτη και αδύναμη μπορεί να είναι η ανθρώπινη φύση τους. Σαν πατεράδες θα ήταν συναισθηματικά απόντες και σαν γιοί θα άκουγαν συχνά ‘οι άντρες δεν κλαίνε’.

Σήμερα τα μηνύματα είναι κάτι ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, δημιουργώντας σύγχυση, μπέρδεμα και αγωνία. Αρκετοί άντρες αναρωτιούνται για τον τρόπο που ‘πρέπει’ να συμπεριφέρονται και είτε καταλήγουν να αναπαράγουν τα ήδη υπάρχοντα ανδρικά πρότυπα, ή απομακρύνονται και έχουν μια παθητική και αμήχανη συμπεριφορά. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο επιζήμια για την ψυχική και σωματική υγεία είναι το μπέρδεμα και η καταστολή των συναισθημάτων.

Η δημιουργία μιας προσωπικής ταυτότητας που υπερβαίνει την στερεοτυπική θα μας επιτρέψει, θα μας βοηθήσει να προσεγγίσουμε την ανθρώπινη ύπαρξη και το συναίσθημα που δεν έχει φύλο, ηλικία, γλώσσα ή θρησκεία.