Η περίοδος των εορτών συνήθως είναι μέρες χαράς, ξεκούρασης και συντροφικότητας, αλλά σε πολλούς ανθρώπους πυροδοτούν και αισθήματα μοναξιάς. Μπορεί να είμαστε ανάμεσα σε φίλους και δικούς μας ανθρώπους και να αισθανόμαστε μόνοι, ή να είμαστε μόνοι και να αισθανόμαστε πλήρεις και ήρεμοι. 

Το άρθρο προτείνει πέντε τρόπους που μπορούν να μας βοηθήσουν εάν αισθανόμαστε μόνοι και μας είναι δύσκολο να το διαχειριστούμε. 

Θέλω να προσθέσω πως πολλές φορές προσπαθούμε να βάλουμε στο αθόρυβο, σε mute τη λύπη και τη μοναξιά. Όμως εάν μπει σε mute μια πτυχή της συναισθηματικής μας εμπειρίας, θα σιγάσουν όλες. Το κουμπί της σίγασης είναι ένα. Καλή Χρονιά 🙂

1. Να κάνουμε κάτι για τους άλλους
   Οι άνθρωποι ακμάζουμε όταν δίνουμε κάποιο νόημα στην καθημερινότητά μας, όταν εμπλεκόμαστε και συνδεόμαστε σε κοινότητες και προσφέρουμε και όχι μόνο όταν δεχόμαστε. Οι έρευνες που έχουν γίνει για τα οφέλη, την ανακούφιση των συναισθημάτων απομόνωσης και θλίψης που προσφέρει ο εθελοντισμός είναι αμέτρητες. Οι πιθανότητες να βουλιάξουμε στην απόγνωση είναι πολύ λιγότερες όταν κινητοποιούμαστε, όταν κάνουμε και την πιο απλή, απτή δράση. Μη φαντάζεστε κάτι μεγάλο. Μικρές πράξεις καλοσύνης, όπως πχ να εξυπηρετήσουμε έναν γείτονά μας με το να κουβαλήσουμε τα ψώνια, να του ποτίσουμε τα φυτά ή να κουβεντιάσουμε μαζί του για λίγο.  Εάν μας είναι δύσκολο και δεν ξέρουμε τι να προσφέρουμε, απευθυνόμαστε σε οργανώσεις που η δράση τους σημαίνει κάτι για εμάς και που ξέρουν να μας καθοδηγήσουν.   
   
2. Να αξιοποιήσουμε τη δημιουργικότητά μας
   Η δημιουργική έκφραση μπορεί να πάρει διάφορες μορφές όπως η ζωγραφική, χειροτεχνίες, γράψιμο, διάφορες δουλειές στο σπίτι που όλο αναβάλουμε.  Εάν αυτό μας είναι δύσκολο μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση, μια συναυλία, το οποίο θα μας ‘αναγκάσει’ να βγούμε από το σπίτι. Η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά δεν είναι συνώνυμες καταστάσεις αλλά συνδέονται. 
   
3. Να προκαλέσουμε-να αμφισβητήσουμε τις εσωτερικές μας αφηγήσεις
   Οι μεγάλες προσδοκίες της μαγείας των Χριστουγέννων, η βαθιά, ουσιαστική επαφή με αγαπημένα πρόσωπα τις περισσότερες φορές προκαλούν συναισθήματα απογοήτευσης και ματαίωσης. Ο Δρ. Φλόιντ χρησιμοποιεί και ο ίδιος συχνά την τεχνική της αναπλαισίωσης. Μένουμε σε αυτά που έχουμε και όχι σε αυτά που δεν έχουμε. Σ’ένα οικογενειακό τραπέζι εστιάζουμε σε όσους είναι παρόντες και όχι σε όσους δεν είναι.  Αυτό ισχύει για πολλές καταστάσεις. Ο τρόπος που θα μεταμορφώσουμε την αφήγησή μας -χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα αλλάξουμε τα γεγονότα- μπορεί να γίνει ψυχολογικό εργαλείο που θα ανακουφίσει τον πόνο μας. 

4. Τις στιγμές που είμαστε μόνοι να τις δούμε ως ευκαιρία
Ως ευκαιρία να κάνουμε κάτι που πραγματικά μας ευχαριστεί χωρίς να έχουμε ενοχές γι αυτό. Θα βοηθήσει να ξέρουμε από πριν τι είναι αυτό που μας βοηθάει για να αισθανόμαστε πιο γειωμένοι όταν δεν είμαστε καλά. Θα προσθέσω πως βοηθάει πολύ να ξέρουμε πως τα συναισθήματα εναλλάσσονται και πως δεν διαρκούν για πάντα.   

5. Να αποδεχτούμε τη μοναξιά μας
Η μοναξιά αυτές τις μέρες είναι δύσκολη και για έναν ακόμα λόγο. Νομίζουμε πως μόνο εμείς αισθανόμαστε έτσι. Και ενώ οι στρατηγικές των ειδικών είναι πάντα χρήσιμες και αποτελεσματικές, το πιο αποτελεσματικό είναι η αποδοχή των συναισθημάτων μας. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε επίγνωση των συναισθημάτων μας και να τα αποδεχόμαστε γιατί έτσι καταλαβαίνουμε τι μας συμβαίνει, μας δίνουν πληροφορίες. Τι μου προκαλεί άγχος και τι χρειάζομαι; τι είναι αυτό που με θυμώνει και τι χρειάζομαι; υπάρχει κάτι που εάν αλλάξω στη ζωή μου θα είναι καλύτερα για μένα; 

Ας θυμόμαστε όχι μόνο τώρα, αλλά και πάντα να είμαστε μαλακοί και ευγενικοί με τον εαυτό μας όταν δεν είμαστε καλά και πως το να είμαστε άνθρωποι σημαίνει πως θα υπάρξουν στιγμές που θα παλέψουμε και που θα πονάμε. Όμως η ταλαιπωρία είναι κάτι που μερικές φορές κάνουμε στον εαυτό μας με την άρνηση, την αγανάκτηση, το παράπονο, την αυτολύπηση που περιβάλλεται από τον πόνο. Για να αφήσουμε την ταλαιπωρία, πρέπει πρώτα να επιτρέψουμε και να αποδεχτούμε τον πόνο.