Οι δυσκολίες είναι συνυφασμένες με τη ζωή. Μοιραία ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορα εμπόδια και φαινομενικά άδικα γεγονότα που δοκιμάζουν συνεχώς την αντοχή και την αποφασιστικότητά μας. Ορισμένοι άνθρωποι είναι πιο δυνατοί από άλλους και κάποιοι  περισσότερο ευάλωτοι στο να νιώθουν σύγχυση και απελπισία. Λίγοι αντιμετωπίζουν επιδέξια όλες τις προκλήσεις της ζωής. Ωστόσο, οι άνθρωποι με την πάροδο του χρόνου προσαρμοζόμαστε σε καταστάσεις που αλλάζουν τη ζωή μας παρά τη θέλησή μας.

Τι μας επιτρέπει να το κάνουμε; Η ανθεκτικότητα, μια συνεχής διαδικασία που όμως απαιτεί χρόνο και προσπάθεια από μέρους μας. Η ανθεκτικότητα είναι η κατάλληλη προσαρμογή ενάντια στις αντιξοότητες, το τραύμα, ή σε καταστάσεις έντονου στρές.
Το να έχω ανθεκτικότητα σημαίνει να ξανασηκώνομαι, να μπορώ να επανέρχομαι μετά από μια δυσκολία. Αυτό δεν σημαίνει πως όποιος είναι ανθεκτικός δεν αντιμετωπίζει δυσκολίες ή αγωνία.

Στην πραγματικότητα, ο δρόμος για την ανθεκτικότητα είναι πιθανό να συνεπάγεται μεγάλη συναισθηματική δυσφορία. Δεν πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που είτε έχουμε είτε δεν έχουμε. Περιλαμβάνει συμπεριφορές, σκέψεις και ενέργειες που όλοι μπορούμε να μάθουμε και να αναπτύξουμε.

Ένας συνδυασμός παραγόντων συμβάλλει στο να αποκτήσουμε ανθεκτικότητα με πρωταρχικό τις υποστηρικτικές σχέσεις εντός και εκτός της οικογένειας. Αυτό που θα ακούτε συχνά ως υποστηρικτικό πλαίσιο. Οι σχέσεις που μας προσφέρουν αγάπη, εμπιστοσύνη, ενθάρρυνση μας βοηθάνε να ανταπεξέλθουμε με μεγαλύτερη σιγουριά στις αντιξοότητες. Άλλες ικανότητες που συνδέονται με την ανθεκτικότητα και όλοι μπορούμε να αναπτύξουμε είναι η ικανότητα να κάνουμε ρεαλιστικά σχέδια και να πράττουμε αυτά που χρειάζεται για να τα καταφέρουμε, βασικές δεξιότητες επικοινωνίας και επίλυσης προβλημάτων και ικανότητα να διαχειριζόμαστε έντονα συναισθήματα και παρορμήσεις.

Βοηθάει να μη βλέπουμε τις κρίσεις ως ανυπέρβλητα εμπόδια και να ξέρουμε πως ο τρόπος που ερμηνεύουμε τα γεγονότα μπορεί να αλλάξει και τον τρόπο που αισθανόμαστε και τον τρόπο που θα δράσουμε. Αποδεχόμαστε ότι η αλλαγή είναι μέρος της ζωής και πως ορισμένα σχέδια ή επιθυμίες μπορεί να μην είναι πλέον εφικτό να πραγματοποιηθούν. Η αποδοχή καταστάσεων που δεν μπορούν να αλλάξουν σίγουρα θα μας βοηθήσει να εστιάσουμε σε πράγματα που μπορούμε να αλλάξουμε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα πράγματα δεν γίνονται από μόνα τους. Πρέπει εμείς να κινητοποιηθούμε. 

Η αποφασιστική δράση και όχι η προσπάθεια να απομακρυνθούμε εντελώς από τα προβλήματα και την πίεση που τόσο θα θέλαμε να μην υπήρχαν θα μας βοηθήσει εν τέλει να διατηρήσουμε μια ελπιδοφόρα προοπτική. Η θετική άποψη για τον εαυτό μας, η  εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας να επιλύουμε προβλήματα και η εμπιστοσύνη στο ένστικτο και την αίσθησή μας θα ενισχύσουν την ανθεκτικότητά μας. Αυτό που κάνει τη δυσκολία απρόσβλητη και τη δυστυχία μόνιμη δεν είναι τα βάσανα, αλλά η απόγνωση που μας προκαλούν ή καλύτερα η έλλειψη προθυμίας και ο φόβος να σταθούμε και να τα αντιμετωπίσουμε.

Η φροντίδα του εαυτού μας, η ικανοποίηση των αναγκών μας, ο χώρος που θα δώσουμε στα συναισθήματά μας, η συμμετοχή μας σε δραστηριότητες που μας δίνουν ευχαρίστηση, είναι αυτά που θα μας κάνουν όχι μόνο να ξανασταθούμε πιο γρήγορα στα πόδια  μας, αλλά θα προστατεύουμε την ψυχική μας υγεία προληπτικά αντί να χρειαστεί να αναλάβουμε δράση μόνο όταν κάτι δεν πάει καλά. Και αυτός ο τρόπος, είναι και πιο ευχάριστος.