Για τη χρονιά που ιεραρχήσαμε τον πόνο, τη θλίψη και αξιολογήσαμε τις απώλειες σε σημαντικές και ασήμαντες

που είδαμε πως δεν θα είμαστε σταθεροί και αμετάβλητοι για πάντα

που θρηνήσαμε συλλογικά αλλά ο καθένας με τον τρόπο του

που αντιμετωπίσαμε ασήμαντους άλλους με πιο corporate τρόπο

που είπαμε, ακούσαμε και διαβάσαμε αμέτρητες φορές τη λέξη ανθεκτικότητα

που επιβεβαιώθηκε για άλλη μια χρονιά πως η ανθρώπινη φύση είναι εκπληκτικά οικουμενική και καθολικά απογοητευτική

που κάναμε hashtag το #whenthisisover

που κουράστηκες περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά  

που ανησυχήσαμε πολύ για τους δικούς μας ανθρώπους

που παραδέχτηκες πως έχεις υπερεκτιμήσει τη μοναχικότητά σου

που μας έλειψαν οι βόλτες στο Φάληρο 

που ζήτησες απ’την αδερφή σου με χαλαρό και αδιάφορο ύφος το κινητό της μόνο και μόνο για να ψάξεις γρήγορα το κλειδωμένο του προφίλ γιατί απλά ήθελες να δεις τι του αρέσει

που η μόνη υπόσχεση που δίνεις για την καινούργια χρονιά -και ας ξέρεις πως ίσως θα είναι και για την επόμενη- είναι η ίδια με την περσινή: να ταξιδέψεις όσο περισσότερο μπορείς

Καλή Χρονιά 🙂