Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σχεδόν καθημερινά, είναι πρωτοφανείς και το να είμαστε  καλά έχει γίνει περίπου δουλειά πλήρους απασχόλησης με απαραίτητα προσόντα γείωσης, μερικής αποστασιοποίησης, ουσιαστικής ενασχόλησης με τον εαυτό μας, ενσυναίσθησης και κινητοποίησης για όταν μας χρειάζονται και μπορούμε, αυτοσυγκράτησης, εγρήγορσης και υποστηρικτικό εσωτερικό διάλογο.

Φυσικά και παλιότερα οι άνθρωποι βιώναμε δυσκολίες, φόβο και αναστάτωση. Όμως δεν ακούγαμε τις σκέψεις του διπλανού τόσο δυνατά όσο σήμερα. Είμασταν λιγότερο εκτεθειμένοι σε ξεσπάσματα επιθετικότητας, φθόνου, περιφρόνησης, ανθρώπων που δεν γνωρίζαμε και δεν είχαν ή δεν τους δίναμε πρόσβαση στο πεδίο μας.  Δεν χρειαζόταν να γνωρίζουμε τα πάντα που εκτυλίσσονταν στο μυαλό όλων των άλλων. Ίσως και να ήταν ένας από τους λόγους που δεν έβγαιναν στην επιφάνεια περίεργες συμπεριφορές και κρατούσαν την ψυχική εξάντληση κάπως μακριά. Δεν είναι αποκλειστικά δικό μας λάθος. Οι άνθρωποι δεν είμασταν περισσότερο ανθεκτικοί και εγκρατείς από τη φύση μας, απλά πιο τυχεροί. 

Θα βοηθήσει πολύ να θυμηθούμε ή να μάθουμε τα βασικά. Να μάθουμε να γειωνόμαστε. Δηλαδή, να επαναφέρουμε τον εαυτό μας σε επαφή με το σώμα μας και τις αισθήσεις μας στην παρούσα στιγμή, στο εδώ και τώρα, στην πραγματικότητα και να αναρωτηθούμε τι χρειαζόμαστε και τι είναι αυτό που θα μας βοηθήσει. 

Μόνο όταν είμαστε γειωμένοι έχουμε τον έλεγχο του νοητικού και συναισθηματικού μας εαυτού και η διάθεσή μας δεν επηρεάζεται εύκολα από συμπεριφορές των άλλων. Η γείωση μας βοηθάει να επιστρέφουμε στον εαυτό μας όταν οι προκλήσεις και τα γεγονότα της ζωής μας αποσυντονιζουν και μας στρεσάρουν. Τότε, θα μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους.