Η ειδησεογραφία -ειδικά τους τελευταίους μήνες- μπορεί να συντρίψει ακόμα και έναν γειωμένο άνθρωπο. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο να έχουν πυροδοτηθεί μια ποικιλία συναισθημάτων σε όλους μας. Φόβος, άγχος, θλίψη, απογοήτευση, θυμός, ακόμα και ενοχή. Γίνεται όμως να παραμένουμε γειωμένοι και ήρεμοι όταν ακόμα και το να εμφανιζόμαστε κάπου έχει γίνει “δουλειά” πλήρης απασχόλησης με αρκετά logistics και πρέπει; Η Jenny Taitz -κλινική ψυχολόγος- στο παρακάτω άρθρο μας εξηγεί τους επτά τρόπους-στρατηγικές που εκείνη και οι θεραπευόμενοί της βασίζονται και που μας βοηθάνε να παραμένουμε σε επαφή με τον εαυτό μας, χωρίς να μας πλημμυρίζουν τα έντονα συναισθήματα.

1. Ονοματοδότηση των συναισθημάτων
Εάν μπορούμε να ονομάζουμε και να διακρίνουμε το συναίσθημα που βιώνουμε κάθε στιγμή, τότε μπορούμε να μειώσουμε την ισχύ του στο σώμα και τον εγκέφαλό μας. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε μέχρι να κορυφωθούν. Το να είμαστε σε επαφή με τα συναισθήματα σημαίνει πως έχουμε επίγνωση και μπορούμε να παρακολουθούμε την έντασή τους πριν φτάσουμε να συμπεριφερόμαστε με ένταση. (είναι όπως όταν μαθαίνουμε στα παιδιά τρόπους συμπεριφοράς, λέγοντας “μπορείς να είσαι θυμωμένη αλλά δεν μπορείς να με χτυπάς”)

2. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να βιώνει όλα τα συναισθήματα
Όταν προσπαθούμε να αποφύγουμε τα συναισθήματά μας, γίνονται πιο έντονα. Όταν επηρεαζόμαστε από μια είδηση, μπορούμε να σταθούμε λίγο και να παρατηρήσουμε τι σκεφτόμαστε και με τι τρόπο αυτές οι σκέψεις επηρεάζουν το σώμα μας. π.χ. αισθανόμαστε κάποια ενόχληση; κάποιο σφίξιμο; Μετά, αφού θα έχουμε επίγνωση του τι αισθανόμαστε θα ρωτήσουμε τον εαυτό μας “τι χρειάζομαι τώρα;”. Επιλέγουμε να κάνουμε αυτό που είναι πιο βοηθητικό για εμάς εκείνη τη στιγμή. Να μην ξεχνάμε πως τα συναισθήματα δεν είναι γεγονότα και μπορούν να αυξομειώνονται γρήγορα. 

3. Να εξασκήσουμε διαφορετικούς τρόπους ενσυναίσθησης
Εδώ μας προτείνεται να μην ταυτιζόμαστε υπερβολικά με τον πόνο των άλλων και είναι κάτι σωστό γιατί έτσι δεν θα μπορούμε να προσφέρουμε καμία βοήθεια. Είναι ακριβώς αυτό που λένε στις πτήσεις. Πρώτα φοράμε το δικό μας σωσίβιο και μετά βοηθάμε τον διπλανό μας. Διαφορετικά θα χαθούμε και οι δυο.

4. Δράση
Να βρούμε τρόπους να προσφέρουμε βοήθεια ή καλύτερα να απευθυνθούμε κάπου που θα ξέρουν να μας καθοδηγήσουν.  Οι πιθανότητες να βουλιάξουμε στην απόγνωση είναι πολύ λιγότερες όταν κινητοποιούμαστε, όταν κάνουμε μια απλή, απτή δράση. Εθελοντισμός και δράση είναι ακόμα και η μισή ώρα την εβδομάδα από τον χρόνο μας που θα προσφέρουμε κάπου. Το μόνο που χρειάζεται είναι δέσμευση και συνέπεια.
Οι άνθρωποι ακμάζουμε όταν δίνουμε κάποιο νόημα στην καθημερινότητά μας, όταν εμπλεκόμαστε και συνδεόμαστε σε κοινότητες και προσφέρουμε και όχι μόνο όταν δεχόμαστε.

5. Να σκεφτόμαστε τις λέξεις που χρησιμοποιούμε
Μπορεί να έχουμε την τάση να χρησιμοποιούμε δραματικές εκφράσεις για να περιγράψουμε το συναίσθημά μας και ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα, όμως, οι σκέψεις, οι λέξεις και το νόημα που δίνουμε καθορίζουν το συναίσθημά μας και ως εκ τούτου τη δράση μας-τη συμπεριφορά μας. Μπορούμε για παράδειγμα αντί να πούμε “ο κόσμος καταρρέει”, να πούμε “θέλω να κάνω κάτι για όλο αυτό που συμβαίνει και να συνεισφέρω και εγώ στην ανακούφιση, επίλυση, καλυτέρευση”. 

6. Να εντάξουμε στην καθημερινότητά μας μια συμπεριφορά ή δράση που θα μας προσφέρει χαρά
Για να καταφέρουμε να επανερχόμαστε στον εαυτό μας μετά από δύσκολα γεγονότα πρέπει να έρθουμε σε επαφή με τις πηγές στήριξης που έχουμε, όσο μικρές και αν είναι αυτές. Αλλά αυτό, δεν είναι κάτι που γίνεται από μόνο του. Δεν γίνεται να περιμένουμε το περιβάλλον να ‘έρθει’ σε εμάς, χρειάζεται εμείς να κινητοποιηθούμε. Η επιλογή να συνδεόμαστε με ανθρώπους που μας εμπνέουν ή που προσπαθούν να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους, η ενασχόληση με κάποια δραστηριότητα που μας ευχαριστεί, ακόμα και να μένουμε στις στιγμές που μας δίνουν χαρά (ο πρώτος καφές της ημέρας, το κατοικίδιό μας, ένας φίλος). Είναι αυτό που έγραψα στην αρχή. η ηρεμία στην καθημερινότητά μας έχει γίνει “project” με αρκετά logistics αλλά, όταν η καθημερινότητα κατακλύζεται από τραγικές ειδήσεις, εύκολα μπορούμε να ξεχνάμε τα καλά που υπάρχουν στη ζωή μας. 

7. Να σεβόμαστε τα όριά μας χωρίς να χάνουμε την επαφή μας με τα προβλήματα και τον πόνο
Θα μας βοηθήσει να ενημερωνόμαστε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας αντί να βλέπουμε συνέχεια ειδήσεις. Εξίσου σημαντικό είναι να συνεχίζουμε να ενημερωνόμαστε για τα θέματα που μας ενδιαφέρουν ακόμα και αν έχει μειωθεί η ροή των ειδήσεων για αυτό το θέμα. Αισθανόμαστε έντονο πόνο και μετά ξεχνάμε. Ας δώσουμε στον εαυτό μας την άδεια να βιώνει όλα τα συναισθήματα. Είναι και ο μόνος τρόπος να μπορούμε να επισκεφτούμε ένα νεκροταφείο χωρίς να χτίσουμε σπίτι εκεί.