Τι θα συνέβαινε εάν τελικά ο Σίσυφος κατάφερνε να ισορροπήσει τον βράχο και να τον φτάσει στην κορυφή; Θα σήμαινε το τέλος της προσπάθειας; το τέλος της εξέλιξης; Εάν εγκατέλειπε τον αγώνα τι θα σήμαινε; Εάν θέλαμε να κατανοήσουμε τη ζωή μας με σισύφειους όρους θα μπορούσαμε να μην απογοητευόμαστε από τις αλλεπάλληλες ματαιώσεις των προσπαθειών μας -αφού θα αναγνωρίζαμε τους περιορισμούς- και θα ήμασταν χαρούμενοι για τις εφήμερες επιτυχίες μας, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να επαναπροσδιορίσουμε τις φιλοδοξίες μας χωρίς να χαλαρώνουμε τις προσπάθειές μας. Δηλαδή, να μένουμε στο “εδώ” και “τώρα”.

Βλέποντας τη γελοιογραφία θυμήθηκα αυτό που λέμε πολύ συχνά οι ψ. Όταν ανεβαίνεις το βουνό πρέπει να σταθείς για λίγο, να ξεκουραστείς, να πάρεις δυνάμεις, αλλά κυρίως, για να δεις τη θέα και να σου πεις “κοίτα πόσο καλά τα έχεις καταφέρει”.  Μετά θα μπορείς να συνεχίσεις για να φτάσεις στην κορυφή.