Το να μη γνωρίζουμε κάποια πράγματα -που ίσως έπρεπε να μας τα είχαν μάθει οι γονείς μας- δεν είναι λόγος να συνεχίζουμε να έχουμε άγνοια καθώς δεν μας βοηθάει και δεν μας εξελίσσει να το χρησιμοποιούμε ως επιχείρημα, ειδικά από μια ηλικία και μετά.  Στο σήμερα, ως ενήλικες, έχουμε την επιλογή να μάθουμε όσα θέλουμε διαβάζοντας, ακούγοντας  διαφορετικές απόψεις, να “κρατάμε” αυτά που μας ταιριάζουν και να “πετάμε” αυτά που δεν θέλουμε. Αν αναπτύξουμε την περιέργειά μας, το ανήσυχο πνεύμα μας και επιδιώξουμε τη συναναστροφή με ανθρώπους που συμπεριφέρονται με υγιείς τρόπους και κοινή λογική, σίγουρα θα μάθουμε πολλά. Μπορούμε να πάρουμε στήριξη από διάφορες πηγές. Από κάποιον μέντορα, ένα πρόσωπο που θεωρούμε πρότυπο, από κάποιον μεγαλύτερο που εκτιμάμε και εμπιστευόμαστε, από έναν ψυχοθεραπευτή. Μπορούμε να μάθουμε πράγματα όπως πώς να είμαστε σε υγιείς και ισότιμες σχέσεις, να αποδεχόμαστε όλα μας τα συναισθήματα, να μάθουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε, να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με υγιή και υποστηρικτικό προς εμάς τρόπο.  Το να ζούμε καλά είναι κάτι που μαθαίνεται.