Κανένας άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα να διαβάζει τη σκέψη. Εάν θέλουμε να ξέρουν οι άλλοι τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας καλό θα είναι να τα μοιραζόμαστε και όχι να περιμένουμε να καταλάβουν και να θυμώνουμε που δεν καταλαβαίνουν. Η άγνοιά τους δεν είναι ένδειξη αδιαφορίας αλλά ένδειξη της δυσκολίας ή του φόβου που έχουμε να επικοινωνούμε.

Υπάρχει ένα παράδοξο. Ο ενήλικας που επαναλαμβανόμενα λαχταρά να σχετίζεται μ’έναν “πατέρα” δεν σημαίνει πως μεγάλωσε με τον ιδανικό πατέρα.  Τις περισσότερες φορές αυτή η επιθυμία είναι συνέπεια συναισθηματικής εγκατάλειψης. Είναι γνωστό πως τα αναπτυξιακά μας κενά -ειδικά όταν δεν έχουμε φροντίσει να τα τακτοποιήσουμε- είναι παντοδύναμα. Οι ανοιχτοί λογαριασμοί, οι ακάλυπτες ανάγκες θα εμφανίζονται πάντα ακόμα και με τη μορφή “μπαμπάδων” που όμως δεν θα μπορούν να μας ταίσουν τη “μπεμπελάκ” που δεν φάγαμε τότε. Μπορεί να γνωρίζουν πολύ καλά αυτό που θέλουμε και να υπόσχονται πως θα το δώσουν -άλλοι από αφέλεια και άλλοι από κυνισμό- αλλά πάντα έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνουμε πως όλοι έχουν ατέλειες.

Οι ανολοκλήρωτες εμπειρίες, οι ανοιχτοί λογαριασμοί και τα συναισθήματα επιμένουν στη μνήμη μας ζητώντας την ολοκλήρωσή τους. Εάν αυτό δεν γίνει, παραμένουμε ανικανοποίητοι και καθηλωμένοι. Όταν όμως κλείσουν, θα συνειδητοποιήσουμε πως η φανταστική πατρική φιγούρα της ενηλικίωσης δεν είναι ένας καλός πατέρας και στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν “μπαμπάδες”.  Θα επιδιώκουμε να κάνουμε σχέσεις ισότιμες χωρίς να περιμένουμε να μας λύσουν τα προβλήματα και να μας σώσουν απ’τους κινδύνους ανεξάρτητα απ’το πόσο θα το ήθελαν.

Πριν λοιπόν βάλουμε ταμπέλα σε κάποιον ή του πούμε “έχεις θέματα με τον μπαμπά σου” να αναγνωρίσουμε πως ο άνθρωπος που έχει/είχε θέματα ήταν κάποιος άλλος.

Διαβάζουμε πως μόνον ένα 8% όσων κάνει σχέδια για τη νέα χρονιά καταφέρνει να τα πραγματοποιήσει. Το υπόλοιπο 92% ή τα παρατάει ή δεν κάνει καθόλου. Σημαίνει, άραγε, αυτό πως δεν πρέπει να θέτουμε στόχους; Είναι σημαντικό να καταλάβουμε και να αποδεχθούμε πως από τη στιγμή που βάζουμε κάποιο στόχο, θα συμβούν τρία πράγματα: Θα έχουμε επιφυλάξεις, θα αισθανθούμε φόβο και θα παρουσιαστούν εμπόδια. Ειδικά αυτό το καταλάβαμε όλοι τα δυο τελευταία χρόνια που αναγκαστήκαμε να αφήσουμε πράγματα πίσω, να μάθουμε καινούργιους τρόπους και κυρίως να μένουμε στο εδώ και τώρα. 

Έτσι λοιπόν, αυτή τη χρονιά μιας που όλοι είμαστε κουρασμένοι αντί για τις γνωστές και αποτελεσματικές συμβουλές επίτευξης στόχων, μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και πιο ευχάριστο. Αυτό που έχω αποφασίσει να κάνω είναι να απαντήσω στις παρακάτω ερωτήσεις: 

 1. Ποια τρία πράγματα θα παραδεχτώ πως κάνω καλά και θα στέκομαι περισσότερο
σε αυτά;

Αξίζει να το σκεφτείτε, είναι πολύ εύκολο να ξεχνάμε, να μη στεκόμαστε και να θεωρούμε δεδομένα αυτά στα οποία είμαστε καλοί.

2. Τι θέλω να αφήσω πίσω μου;

Το να συνεχίζουμε να επιμένουμε σε σκέψεις, προσδοκίες και συμπεριφορές που δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα και να ελπίζουμε και σε διαφορετικό αποτέλεσμα είναι εξουθενωτικό. 

3. Τι θα ήθελα περισσότερο για φέτος;

Δώστε αξία στις επιθυμίες σας, στις ανάγκες σας και στις προτιμήσεις σας. Δεν έχει σημασία πόσο μικρές ή μεγάλες είναι αυτές.  Μην σκεφτείτε ποτέ πως η δική σας επιθυμία είναι ασήμαντη ή λιγότερο σημαντική από κάποιου άλλου. Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με μια επιλογή ενεργείτε πάντα σαν να έχετε προτίμηση. “εάν με ενδιέφερε, τι θα επέλεγα; εάν ήταν σημαντική για μένα αυτή η απόφαση τι θα προτιμούσα να κάνω;” Σταματήστε να λέτε: “δεν με πειράζει, δεν με νοιάζει, το ίδιο μου είναι”. Εάν σας δυσκολεύει να ανακαλύψετε τις επιθυμίες, τους στόχους, τις ανάγκες σας κάντε στον εαυτό σας την ερώτηση: “εάν υποθέσουμε πως εμφανιζόταν ένα τζίνι και μου έλεγε πως μπορεί να πραγματοποιήσει τώρα τρεις ευχές μου, τι θα διάλεγα;” 

4. Τρεις άνθρωποι που μπορώ να βασίζομαι πάνω τους

Οι γνωστοί και ως άνθρωποι “μπαλκόνι”. Είναι εκείνοι που χαίρονται με τη χαρά μας, μας επευφημούν, μας ενθαρρύνουν και πιστεύουν σε εμάς. Μας υποστηρίζουν, ακούνε τη γκρίνια μας και παίρνουν το μέρος μας όταν κάνουμε βλακείες. 

5. Σε ποια τρία πράγματα θα πω “όχι”  για να πω “ναι” στα τρία πράγματα που θέλω
περισσότερο το 2022;

Μερικές φορές χρειάζεται να πούμε όχι σε κάποια πράγματα για να έχουμε χρόνο για τα πράγματα στα οποία πραγματικά θέλουμε να πούμε ναι. 

Καλές γιορτές 🙂 

Οι σχέσεις, είτε επαγγελματικές είτε προσωπικές, είναι σαν κήποι. Χρειάζονται προσοχή και φροντίδα. Τη στιγμή που σταματάμε να τα προσέχουμε ή τα θεωρούμε δεδομένα, αρχίζουν να μαραίνονται.

Τα ζιζάνια που βλέπουμε στην αυλή μας είναι καταπράσινα χωράφια για τους άλλους και το αντίστροφο. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με την αναζήτηση νέων βοσκοτόπων και καλύτερων ευκαιριών. Το λάθος είναι να μην αναγνωρίζουμε ότι οι ευκαιρίες βρίσκονται συχνά ακριβώς κάτω από τα πόδια μας. Το γρασίδι είναι πάντα πιο πράσινο όπου το ποτίζεις.