H Emily Gordon μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη στη Β. Καρολίνα. Ο πολύς χρόνος που πέρναγε μπροστά στην τηλεόραση -δεν είχε παρέα- ήταν η διαβεβαίωσή της πως ο έξω κόσμος ήταν μεγαλύτερος και πιο πολύχρωμος από εκείνον που ζούσε.  Έβλεπε το Twin Peaks όπου οι πρωταγωνιστές ήταν άνθρωποι παράξενοι, διαφορετικοί, όμως αυτή τους η διαφορετικότητα δεν τους εμπόδιζε να είναι αγαπητοί. Προσπαθούσε να σχετιστεί με άλλα παιδιά όμως ήξερε πως όταν δεν τα κατάφερνε θα την περίμεναν οι τηλεοπτικοί της φίλοι.

Η Emily, η οποία για περίπου έξι χρόνια δούλευε ως ψυχοθεραπεύτρια, σήμερα είναι συγγραφέας, σεναριογράφος και παραγωγός τηλεοπτικών σειρών, οι πρωταγωνιστές των οποίων είναι άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με κάποια ψυχική ασθένεια.

Στο άρθρο διαβάζουμε πως πλέον η τηλεόραση απεικονίζει την ψυχική ασθένεια με κατανόηση χωρίς να γίνεται αντικείμενο χλευασμού ή κίνητρο για φόνο. Είναι ένα μέρος αυτού που είμαστε, όχι μόνο αυτό. Άνθρωποι που ταλαιπωρούνται βλέπουν τον εαυτό τους, την ασθένεια να γίνεται αποδεκτή, οι πρωταγωνιστές έχουν φίλους που νοιάζονται, είναι αγαπητοί, αισθάνονται πως η σειρά έγινε γι’αυτούς.

Γράφει για φίλους της πρώην τοξικομανείς οι οποίοι περιμένουν την επόμενη σεζόν του “The Walking Dead” και νιώθουν πως τους κρατά μακριά απ’ την χρήση. Γράφει για φίλους αγχωμένους που παρακολουθούν το “The Big Bang Theory” για να ηρεμήσουν γιατί νιώθουν ανακούφιση και αναγνωρίζουν τα μοτίβα των πρωταγωνιστών. Έχει φίλους που παλεύουν με την κατάθλιψη και στέλνουν τα επεισόδια του “You’re the Worst” σε συγγενείς τους σε μια προσπάθεια να τους εξηγήσουν πώς αισθάνονται. Όταν η Gretchen περνάει ένα ολόκληρο επεισόδιο ακίνητη στον καναπέ και οι φίλοι της πασχίζουν να τη “διορθώσουν”, καταλαβαίνουμε όχι μόνο την μάταιη καλοσύνη των προσπαθειών τους, αλλά και την αδυναμία του ανθρώπου που υποφέρει.

Η Emily γράφει πως η τηλεόραση δεν αντικαθιστά τις σχέσεις ή την οικειότητα ούτε μας απομακρύνει απ’τους άλλους. Μπορεί να ανάψει ένα φως στις σκοτεινές σκέψεις που κάνουμε, μπορεί να μας κάνει να περιμένουμε με ενθουσιασμό τα επόμενα επεισόδια, να επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους που τους αρέσουν οι ίδιες σειρές.

Όταν κάποιοι της λένε πως ανησυχούν γιατί έχουν πάθει εμμονή με ορισμένες σειρές, τους απαντάει ως θεραπεύτρια και τους ενθαρρύνει να αναζητήσουν ενδιαφέροντα εκτός της τηλεόρασης. Όμως ως θεατής, μπορεί να τους καταλάβει.